Ode aan een Gastvrijheidsguru

De persoon die mij het meeste leert over gastvrijheid, hartelijkheid en oprecht persoonlijk contact is Reza. Hij is mijn grote voorbeeld. Je zou Reza een gastvrijheidsguru kunnen noemen. Bij steeds meer dingen die ik doe, denk ik aan wat Reza zou doen, hoe hij zou reageren en wat ik van hem kan leren. Vergeleken bij Reza vallen ik en alle andere hospitality professionals in het niet. Wij verbleken.

In deze blog wil ik de 3 belangrijkste lessen delen die Reza mij leerde…

Reza is een gastvrijheidsguru

Als ik met Reza langs een van mijn opdrachtgevers ga, ziet hij dingen die anderen niet zien. Hij bekijkt alles heel fris en van een andere kant. Vaak is hij eerst wat terughoudend, hij observeert enorm goed. Wanneer mensen naar hem toe komen en hem begroeten, komt hij wel los. Soms ook niet hoor, dan sta je te veel in zijn “space”.

Als ik met Reza over straat loop, verwondert hij zich openlijk over de mensen die we tegenkomen. Hij wijst naar mensen en beschrijft opvallendheden. De mensen die worden aangewezen kijken niet boos, maar zwaaien juist terug. Reza kan dingen maken en zeggen waar anderen niet mee weg komen.

Wanneer ik met Reza in de trein zit, hebben we altijd zulke leuke gesprekken. Niet alleen met elkaar, maar ook met de andere mensen in de coupe. Iedereen die normaal gesproken in zijn telefoon gekeerd zit, kijkt op als Reza begint te praten. Ze glimlachen vriendelijk en praten met hem mee.

Reza…

is mijn zoon van 3,5.

Natuurlijk ben ik in eerste instantie gewoon zo’n blije eikel. Zo’n trotse vader die alles wat zijn zoon doet geweldig vindt. Maar daar gaat deze blog niet over.

Als ik heel objectief kijk, dan zie ik dat hij, samen met alle andere peuters en kleuters, een heel groot talent bezit. Een talent om contact te maken met anderen. Anderen te doen ontdooien. Een talent dat we meer zouden moeten koesteren.

Belangrijke lessen van Reza

Vraag je je al af waarom ik hier als trainer en facilitator over mijn zoon (en andere kinderen) schrijf? Hopelijk weet je het antwoord al.

Ik wil je meenemen in de lessen die ik leer van Reza. Lessen waar wij als ontwikkelde volwassenen nog wat van kunnen leren.

Maar voor we verder gaan; Als je nu denkt dat kinderen dingen kunnen maken die wij als volwassenen niet kunnen maken, heb je het mis! Wij dénken dat we niet zoals kinderen kunnen en mogen handelen. Maar dat is de grootste nonsens. Dat hebben we onszelf wijs gemaakt.

Nu zal ik je niet vragen om voortaan jankend in de supermarkt op de grond te gaan liggen als je je zin niet krijgt. Dat soort gedrag gaat ook mij te ver. Ik wil met je kijken naar handig ‘kindergedrag’. ‘Kindergedrag’ dat wij steeds minder vaak vertonen maar waar we nog heel veel aan zouden hebben.

Andere perspectieven

Wanneer ik Reza mee neem naar een van mijn opdrachtgevers (ja, dat komt voor, vertel ik een andere keer wel over) ziet hij andere dingen dan ik zie. Andere dingen dan de werknemers daar zien. Vaak zijn wij bedrijfsblind als het gaat om kritisch kijken naar onze eigen organisatie of eigen handelen. Wij zien niet meer wat voor ‘gekke’ dingen we eigenlijk doen, wat voor vreemde processen we in het leven hebben geroepen.

Als volwassenen zijn we heel goed om dure consultants in te huren die ons in nette, verbloemde taal gaan vertellen wat er aan schort.

Reza niet! Reza roept bij een grote bank: “Papa, die mannen zijn allemaal hetzelfde!” terwijl hij wijst naar een clubje mannen in pak.

Reza vraagt bij een receptie: “Waarom zit die mevrouw verstopt achter dat muurtje?” terwijl hij wijst naar de balie.

Reza vraagt in een drukke wachtruimte: “Waarom kijken alle mensen zo boos?” terwijl ik van schaamte onder mijn stoel wegduik.

Reza kijkt volledig open naar mensen en situaties. Waar hij dingen voor het eerst ziet, verwondert hij zich openlijk. Waar hij dingen vaker ziet of afwijkingen opmerkt geeft hij aan dat het anders is.

Kun jij ook wat vaker met een open blik naar zaken kijken en zonder oordeel je verbazing uitspreken naar anderen?

Lekker nawijzen en uitlachen

Als ik met Reza over straat loop wijst hij openlijk naar mensen. Natuurlijk kan hij veel meer maken omdat hij een kind is. Maar toch zit ook hier een wijze les in verborgen. De boodschap zit hem in de lach.

Doordat Reza vriendelijk lacht en het duidelijk niet kwaad bedoelt roept hij eerder een glimlach op.

Hoe vaak lach jij zonder directe aanleiding naar een vreemde?

Het gesprek open aan gaan

De mooiste les leerde ik in de trein. Reza en ik gaan om de week met de trein van Leiden naar Amsterdam. Dan is het feest, want Reza mag naar Opa en Oma.

In de trein kletst hij de oren van mijn kop en die van anderen. Zelfs als we in een stiltecoupe zitten. Uit het niets begint hij ook tegen andere mensen aan te kletsen. Maar lang niet tegen iedereen. Alleen de mensen die vriendelijk terug lachen of iets zeggen worden getrakteerd op het laatste Bob de Bouwer of Buurman en Buurman verhaal.

Reza weet het ijs te breken. Hij start gesprekken uit het niets, daar reageren anderen op. Anderen starten ook gesprekken tegen hem omdat hij toegankelijk overkomt. Één keer wist hij het zelfs voor elkaar te krijgen om een half uur lang luidkeels kinderliedjes te zingen. Gingen de andere reizigers zich irriteren? Welnee, er begonnen er zelfs een paar mee te zingen en iedereen klapte na elk liedje.

Hoe vaak start jij uit het niks een gesprek met een vreemde?

Lekker kinderachtig, Ruben!

Ik snap dat het lijkt of al dit gedrag enkel voor kinderen is weggelegd. Maar ga er maar eens mee experimenteren. Ik doe het ook dagelijks. Mijn leven is verandert en zoveel rijker sinds ik:

1. Dingen vanuit een ander perspectief bekijk en me openlijk verwonder
2. Naar anderen lach zonder enige aanleiding
3. Uit mezelf gesprekken met vreemden start

Dat gun ik jou ook!

Ik doe mijn best om ervoor te zorgen dat Reza deze onbevangenheid houdt en dat ik en andere volwassenen hem niet te veel proberen te ‘leren’. Reza leert ons al genoeg. Reza is een echte gastvrijheidsguru!

Met gulle groet,

Een trotse vader – Ruben

Ps. Van Reza moest ik nog doorgeven dat ik niet zo vaak ‘mensen voor de grapjes moet maken’ (voor de gek moet houden).