Kiezen voor een dresscode = kiezen voor Gastvrijheid

Mijn oma was een chique Haagse dame met een ‘Indische achtergrond’. Zij kwam uit het milieu wat naar ‘de Oost’ ging om fortuin te maken, lid te zijn van de Nederlandse club, paard te rijden en naar partijen te gaan en daar altijd, maar dan ook echt altijd, in stijl te verschijnen. Eenmaal terug in Nederland, kreeg zij nog steeds met de paplepel ingegoten dat omgangsvormen (en daarmee ook verschijningsvormen) belangrijk zijn.

Mijn moeder en daaropvolgend mijn oudere zus en ik zijn hier ook mee opgevoed. Soms lastig, soms overdreven (want hoezo mag je niet met je ellebogen op tafel steunen tijdens het eten en waarom mogen we geen open schoenen tijdens de zomer . . .) maar jaren later ben ik mijn oma en moeder erg dankbaar voor deze lessen. Ik zal uitleggen waarom!

Ik train alweer wat jaartjes bij de Hoge Hotelschool in Den Haag (Hotelschool The Hague) maar sinds kort ook bij de middelbare hotelschool in mijn eigen woonplaats Amersfoort.  Den Haag kent niet alleen strikte en duidelijk regels over de wijze waarop studenten zich dienen te kleden, deze gelden net zo goed voor docenten. De regel is: bij voorkeur ‘tenue de ville’, geen spijkerbroeken, rokken tot over de knie, altijd panty’s , geen T-shirts, geen bermuda’s en zeker geen flipflops.

Studenten die bij binnenkomst door Mister Lam (de strenge doch rechtvaardige front-desk instructeur van wie niemand de voornaam kent) worden geclassificeerd als ‘te kort, te open, te bloot, te niet kunnen’ worden doodleuk naar huis gestuurd. Toen ik na een voetoperatie een keer op comfortabele gympen verscheen, trok hij bedenkelijk een wenkbrauw op waarna ik mij uiteraard uitputte in verklaringen.

Je kunt het overdreven noemen maar jeetje wat is het leerzaam, duidelijk en simpelweg fantastisch als je bedenkt dat deze studenten worden opgeleid voor de hospitality business, de wereld waar het volledig draait om gastvrijheid. De wijze waarop jij de ander (de klant, de gast) benaderd is een blijk van gastvrijheid. En ja natuurlijk… de manier waarop jij gekleed gaat maakt daar een belangrijk onderdeel van uit.

In Amersfoort merk ik dat er niet zo strikt wordt toegezien op de wijze van kleden. Noch door student, noch door docenten. Zo kwam ik er na een weekje al achter dat ik, samen met een mannelijke collega, echt als enige netjes gekleed ga in pak (of het vrouwelijke equivalent daarvan). Studenten verschenen bij warmer wordend weer in afgeknipte spijkerbroeken en ook de teenslippers kwamen voorbij. Piepkleine hemdjes met behoorlijk wat ‘zichtbaar vel’ en natuurlijk de populaire gaten en scheuren in broeken.

En nu kan je zeggen “Wat een onzin! Als je maar goed les geeft, dat is het allerbelangrijkste” of “Laat die studenten toch lekker, ze zijn nog jong, dan mag dit!”. Dat vind ik dus onzin. Als school, als docent, als collega en als klasgenoot vorm jij het referentiekader. Met z’n allen geef jij het voorbeeld van gastvrijheid!

Daarbij komt; omgangsvormen (en dus ook de manier waarop jij je kleed) hanteer je niet voor jezelf, maar voor die ander! Je aan bepaalde dresscodes houden doe je niet opdat JIJ geen flater slaat maar juist om die ander niet in verlegenheid te brengen. Te bloot, te strak, te onthullend, te kapot, te onverzorgd… daarmee geef je mij als aanschouwer (gast, klant, manager, collega) een ongemakkelijk gevoel. En dat kan stomweg niet in de wereld van gastvrijheid.

Je doet dat knoopje dus wat hoger dicht, om die ander niet in verlegenheid te brengen. Je doet je haar dus in een knot, vlecht of staart omdat dit nou eenmaal netter en hygiënischer is. Je trekt je jasje dus aan voor het ontvangen van je gasten, uit respect voor hun aanwezigheid. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Is het voor jouw baan ook belangrijk dat je je klant of gast correct bejegend en ben je van mening dat er onvoldoende duidelijkheid is over de wijze waarop men zich dient te kleden? Ga dan op zoek naar bestaande dress codes en als ze er niet zijn, maak er werk van dat ze er komen. Want zoals ik deze column al begon: soms zijn dit soort regeltjes lastig maar jeetje wat schept het een hoop duidelijkheid als je afspraken maakt over hoe jij je klant wil bejegenen. En dat klinkt bepaald anders dan ‘hoe mijn baas vindt dat ik mij moet kleden’…

Door: Lettie Ambagtsheer