Hoe Ellen viral ging met haar kindvriendelijke gezichtsmasker
Ellen van der Vlerk is mondhygiëniste, gespecialiseerd in kindertandheelkunde.
Sinds de Corona-crisis draagt zij faceshields. Die liet zij bedrukken met favoriete figuurtjes van haar kleinste patiëntjes. Een foto daarvan op LinkedIn ging viraal.
Die foto trok mijn aandacht; wat mij betreft is dit een prachtig voorbeeld van patiëntgerichte zorg. Dat was een mooie reden om Ellen te bellen. Het werd een leuk gesprek.
Ellen van der Vlerk – Pauline Sterenborg
Pauline: “Hoi Ellen, wat leuk om je te spreken. Je foto heeft nogal wat los gemaakt?!”
Ellen: “Ja, dat had ik totaal niet verwacht.”
P: “Hoe kwam je op het idee?”
E: “Ik werk vooral met kinderen. Op de televisie boven de behandelstoel kijken zij vaak naar ‘Paw Patrol’. ‘Marshall’en ‘Sky’ zijn de favoriete figuurtjes. Daarom heb ik die laten drukken op mijn maskers.”
P: “Welk doel had je ermee?”
E: “De normale maskers schrikken af. Ik draag ook een mondkapje én loepbril; kinderen verstaan mij slecht. Met deze maskers wordt het anders. De sfeer wordt direct vrolijk, lollig, het werkt drempelverlagend. Sommige ouders waren bang of het wel veilig was om alweer naar de tandarts te gaan. Zij zien dat wij op een leuke manier, met humor, omgaan met de aangepaste richtlijnen. Ze ontspannen als ze de lach op het gezicht van hun kind zien. Daar doe ik het voor, voor die lach.”
P: “Ik vind dit een prachtig voorbeeld van persoonlijke aandacht in de mondzorg. Hoe belangrijk is dat voor jou?
E: “Heel belangrijk. De behandeling verloopt soepeler, de sfeer is minder afstandelijk en luchtiger. Door persoonlijke aandacht verbind je je met de patiënt en creëer je een band”.
P: “Wat is het effect van die band?”
E: “Dat ik de patiënt begrijp én dat de patiënt mij begrijpt. Het werkt drempelverlagend en geeft ruimte voor humor. Ik maak connectie en kijk welke strategie het beste past bij die ene patiënt. Ik houd niet van stijfheid; elk mens is anders, ik onderzoek per patiënt welke behandelmethode het meest geschikt is. Soms wijk ik af van het behandelplan, omdat dat dan beter is voor die patiënt. Voor mij is de individuele patiënt leidend, niet het protocol. Protocollen staan heel mooi op papier, maar vaak werkt het niet; zeker niet bij kinderen of angstige patiënten”.
P: “Het protocol werkt voor jou als handvat dat je bij iedere patiënt anders vasthoudt. Heb je nog meer voorbeelden van verbinding maken, persoonlijke aandacht en patiëntgerichte zorg?”
E: “Ik werk in de praktijk van mijn vriend, een gloednieuwe praktijk. Het gaat bij ons om de beleving, dat wisten wij al bij de bouw. Die beleving creëren we bijvoorbeeld met tv’s boven de behandelstoelen; iedere patiënt kiest zelf een favoriete Netflix- film of serie. Die zetten we aan met geluid, dus voor beiden gezellig. Als de behandeling is afgelopen en de aflevering nog niet, dan zet ik op de kaart waar we gebleven zijn en daar starten we dan de volgende keer weer.”
P: “En dan willen ze zeker snel een vervolgafspraak?”
E: “Ja, vooral kinderen! Dan beloven ze dat ze thuis niet verdergaan en kijken we het ‘samen’ af bij de volgende afspraak.”
P: “Dat versterkt de band, ‘samen’ tv kijken?”
E: “Zeker! Die band schept vertrouwen i.p.v. afstand. Ook met de ouders, ook daar investeer ik in. Een kind komt hier binnen vóór zijn 4e verjaardag. Ik volg het tot zijn 18e. Een vertrouwensrelatie is dus belangrijk.”
P: “Die band opbouwen, wat levert dat jou op?”
E: “Het maakt mijn werk makkelijker en leuker. Mijn passie ligt bij mijn patiënten. Ik word er echt vrolijk van, de dag vliegt voorbij! Zo houd ik het nog wel 40 jaar vol.”
P: “Wat je geeft, krijg je terug?”
E: “Klopt! Mijn aandacht krijg ik terug in de vorm van een lach van mijn patiënten, dat maakt mij blij. Ik heb ook in praktijken gewerkt waar de sfeer anders was en ik die ruimte en tijd niet kreeg. Daar was de omzet de drijfveer. Zo heb ik geleerd hoe ik níet wil werken.”
P: “Wat is nu anders door Corona?”
E: “Behalve het stuwmeer aan behandelingen en de nieuwe maskers eigenlijk niets. Wel ervaar ik veel positiviteit. We staan in de belangstelling. Patiënten lijken meer te waarderen wat en hoe we doen, bijvoorbeeld met de maskers. We krijgen ook veel nieuwe aanmeldingen door mond-tot-mondreclame.
P: “Heb je tips of adviezen voor collega’s?”
E: “Probeer het protocol los te laten, elke patiënt is anders. Pas je behandelplan daarop aan en luister met oprechte aandacht naar de wensen van de individuele patiënt. En maak het leuk!”
P: “Is het gewoon of bijzonder wat jij doet?”
E: “Voor mij is het gewoon, voor anderen blijkbaar bijzonder. Ik probeer er elke dag een feestje van te maken, misschien is dat in andere praktijken niet zo.”
P: “Dat feestje?”
E: “Dat is wat ik erin stop en vooral wat ik terugkrijg: de reacties van de patiënten, de band die ik opbouw en het vertrouwen dat ontstaat. Het maakt mijn werk makkelijker. En leuk! Zo leuk dat ik de vermoeidheid van de dag niet voel, hooguit pas als ik ‘s avonds zit met dat verdiende wijntje. Dan kijk ik terug op een lekkere dag en op een fijne samenwerking met mijn assistente. Dat voelt als 1+1=2.”
P: “Ik hoor 1+1=3; of misschien wel nóg meer – win-win-win: voor jou, de patiënt én de praktijk.”
E: “Ik hoop dat dit het ‘nieuwe normaal’ wordt, dat alle praktijken zo werken.”
P: “Daar voeg ik niets meer aan toe, helemaal mee eens. Dankjewel voor dit inspirerende gesprek Ellen!”
Dit interview is gepubliceerd door Pauline Sterenborg op:
Gerelateerde berichten
Ken jij de Gastvrijheid in Bedrijf Community al?
- Elke dag nieuwe inspiratie, ideeën en inzichten op het platform
- Vergroot je netwerk met >200 gastvrijheidsleiders uit allerlei branches
- Toegang tot de online Hospitality Academy met >200 e-learning lessen & DIY tools
- Online live sessies en Hospitality Talks volgen en terugkijken
